Als behandelend fysiotherapeute van Shymo, is mij gevraagd om een blogpost te schrijven. Mijn naam is Elsa en samen met mijn collega’s van het SMC behandel ik Shymo al ruim twee jaar. In deze blog zal ik proberen uit te leggen wat de fysiotherapie voor Shymo inhoudt.
Het eerste intakegesprek met Shymo vond plaats op 15 november 2017. Tijdens dit gesprek werd er gesproken over haar functioneren, beperkingen en doelstellingen. Vervolgens werd tijdens het onderzoek duidelijk dat het lopen op krukken voornamelijk mogelijk was, door het goed functioneren van haar rechterbeen. De aansturing en kracht in het linkerbeen waren aanzienlijk minder. De grootste doelstelling was om zonder krukken naar school te kunnen, en haar eindexamen HAVO te halen. Met heel veel doorzettingsvermogen heeft Shymo in dat jaar haar HAVO diploma behaald. Ondanks alle ziekenhuisbezoeken, beroerde periodes en de tijd die ze in de fysiotherapie gestoken heeft, is dat doel behaald. Helaas lukte het niet om dit zonder haar krukken te doen. Wel bleef het mogelijk om zonder krukken te staan, al kostte dit veel energie.
Waar we begonnen met twee keer per week fysiotherapie, is de therapie geïntensiveerd naar drie keer en is de therapie een vast ritueel in haar dagelijks leven geworden. Shymo komt altijd met veel plezier naar ons toe. Al heeft ze ook heel af en toe een klein ochtendhumeurtje. Gelukkig is dat snel vergeten als ze start en hebben we vaak de grootste lol tijdens de training.
Tijdens de therapie hebben we de eerste periode veel aandacht besteed aan het verbeteren van de rompstabiliteit en de stabiliteit in beide benen. Want ondanks dat haar rechterbeen nog redelijk goed functioneerde, was het van belang dat het niet overbelast raakte. Haar rechterbeen had ze namelijk nog hard nodig om te kunnen staan en lopen.
Na een periode van veel oefenen, werd het steeds lastiger om te staan op twee benen, als ook het lopen met krukken. De controle en het gevoel over haar rechter been werden minder, de spasmes namen toe. Dit had als gevolg dat het vertrouwen om nog te kunnen staan en lopen afnam en het steeds moeilijker werd om dit vol te houden. Binnen de therapie bleven we deze grenzen wel opzoeken. Eerst zonder spalk, later met spalk en brace. Het doel van deze oefeningen was om de functies zoveel mogelijk op niveau te houden, de stabiliteit van haar gehele lichaam te verbeteren en de botdichtheid te behouden. Om een goede botdichtheid te kunnen behouden hebben botten belasting middels asdruk nodig. Uiteindelijk was het mogelijk om vijftien minuten met begeleiding te staan. In deze vijftien minuten was er natuurlijk tijd genoeg om lekker te kletsen over serieuze, maar ook duidelijk minder serieuze dingen. Wanneer Shymo echter in lachen uitbarstte, viel haar spierspanning weg, wat soms een goede reactie van haar begeleiders vereiste.
Helaas belandde Shymo in augustus voor twee weken in het ziekenhuis. In het ziekenhuis bleek dat de tumoren gegroeid waren en de dwarslaesie verder omhoog was gekropen. Dit had als gevolg dat haar lichamelijke functies veranderd waren en Shymo nieuwe manieren moest leren om optimaal te kunnen functioneren. Zowel thuis als bij ons op de praktijk. Na een periode van thuisbehandeling, waarbij de rompstabiliteit getraind werd en haar benen werden gemobiliseerd, was Shymo gelukkig weer sterk genoeg om naar het SMC te komen. Het fietsen lukte inmiddels niet meer en Shymo moest overstappen op armfietsen. Niet echt de leukste hobby van Shymo, maar wel een goede training voor de rompstabiliteit en schouders. De creativiteit in oefeningen wordt continu op de proef gesteld en naast dat de oefeningen een doel moeten hebben, willen we het graag ook leuk maken. Daarom wisselen we het armfietsen af met boksen, bal overgooien, zitbalansoefeningen, buikspieroefeningen of opdrukken. Dit is een kleine greep uit alle oefeningen die Shymo nog heel goed kan.
Drie keer per week fysiotherapie, één tot anderhalf uur trainen en mobiliseren. Het heeft een grote invloed op Shymo haar leven. En niet alleen op die van Shymo, maar ook van haar familie en vrienden. Want wie haar ook brengt, het betekent dat ze eigenlijk de hele ochtend op pad zijn. Om negen uur vertrekken zij van huis, om uiteindelijk rond half twaalf weer thuis te komen. Inmiddels is Ilonka ook zelf maar gaan trainen in de tussenliggende tijd. Iets wat ze nog noooooit gedaan heeft.
Na de therapie, moet Shymo weer bijkomen. Als we weten dat ze ’s middags nog iets moet doen, proberen we hier rekening mee te houden in haar oefenprogramma.
We beseffen dondersgoed dat dit zwaar en pittig is, maar ondanks dat de fysiotherapie een ‘moeten’ is, proberen we het voor Shymo zo leuk en gezellig mogelijk te maken.
Op dit moment zitten we in een tweede periode van thuisbehandeling en we oefenen zodat Shymo straks weer sterk genoeg is om te starten met haar ‘favoriete’ armfiets bij ons in de praktijk. Tot die tijd gaan we bij haar thuis langs en bestaan de behandelingen weer uit het mobiliseren, stabiliseren en nu ook detoniseren van de schouder- en nekspieren. Het detoniseren houdt in dat we deze spieren zoveel mogelijk proberen te ontspannen. Haar nek- en schouderspieren zijn continu in functie, omdat dit de spieren zijn waar Shymo zich nog enigszins mee kan verplaatsen.
Ik hoop dat jullie nu wat inzicht hebben gekregen in de fysiotherapie van Shymo, en hoe ze vecht om beter te worden. Wij zullen, waar mogelijk, met haar mee blijven vechten om haar fysiek zo sterk mogelijk te maken. Shymo is een topper!
3 reacties
Indrukwekkend en ingrijpend voor het leven van een jong meisje…
💕
Wat een doordouwer is Shymo toch, respect!!!