08-05-20
De reumaspuit mag ik niet meer prikken omdat dat blijkbaar niet samen mag met Dexamethason, dus dat wordt hopen dat de pijn wegblijft! Maar dat is ook wel mijn verwachting aangezien Dexamethason echt een paardenmiddel is. Ik ga ze vandaag wel even goed duidelijk maken dat mijn lichaam van slag is en ik het niet fijn vind hoe het nu gaat. De epilepsiepillen geven vermoeidheid terwijl de Dexamethason slapeloosheid met zich meebrengt; geen goeie combi ’s nachts dus…
Maandag, dinsdag of woensdag maken ze in het PMC ook even een buikecho voor het vocht. Van het bestralen zelf heb ik geloof ik niet zo veel last! Ik heb dunne slijmvliezen dus m’n wangen en tandvlees staan in de fik maar dat ken ik al van vorige keer. Dat betekent geen chips voor mij. En vaak na de bestraling wat hoofdpijn, bij m’n voorhoofd/ogen maar dat valt ook heel goed te negeren. Wat misschien wel grappig is om te vertellen is dat ik sinds een paar dagen af en toe m’n eigen plas eruit kan persen, in plaats van met de katheter. Maar al met al kom ik goed de dag door, zo heb ik dat ook aan mijn oncoloog verteld. Alleen dat vocht is écht kut. Ik hoop zooo erg dat de bestraling mijn arm weer gaat fixen. Het is heel eng om je eigen lichaam met bepaalde dingen niet te kunnen vertrouwen. Al is het even een glas oppakken, dat doe ik nu veel met links uit voorzorg.