Bootcampen voor Shymo: meedoen lukt haar niet, maar sterker dan alle deelnemers bij elkaar is ze zonder twijfel
Er mag ondertussen rustig gezegd worden dat Shymo een begrip is geworden binnen de grenzen van de Zaanstreek. En dat terwijl de stichting Help Mo Nu! pas acht weken geleden in leven is geroepen. Loop een willekeurige winkel in en je vindt wel een collectebus, flyer of een ander spoor dat wijst in de richting van de enige echte Mo. Daarbij kun je het zo gek niet verzinnen of het wordt wel georganiseerd om de teller op helpmonu.nl zo hard mogelijk te laten stijgen. Zondag 15 september was het de beurt aan Shymo’s sportschool, het SMC in Zaandam, om geld op te halen voor hun dappere sportster. De vorm waarin hun actie werd gegoten was een heuse bootcamp, met een totale opbrengst van maar liefst €732,45,-.
“Voordat ik ziek werd deed ik aan dansen, niet aan dit soort dingen”, zegt Shymo lachend terwijl ze toekijkt hoe haar vrienden en familie worden afgemat tijdens de bootcamp. “Als ik nu hier naar de sportschool ga doe ik onder andere veel boksen, dat vind ik echt heel erg leuk. En je traint er ook nog eens alles tegelijk mee.” Met Evi (vriendin) en Charlotte (schoonzus) aan haar zijde lijkt ze zich prima te vermaken. “Ik had wel verwacht dat het pittig voor ze ging worden, maar dit is wel heftiger dan ik dacht. Gelukkig kunnen ze nog lachen.” Zo’n veertig sportievelingen zijn op de bootcamp afgekomen, met als primair doel natuurlijk geld inzamelen. “Maar het allerbelangrijkst vind ik in ieder geval dat ze hier allemaal een leuke middag hebben”, zegt Shymo meer dan terecht. Door Shymo’s ziekte en de dwarslaesie die komt kijken, zit ze nu in een rolstoel. Meedoen met het sporten zit er voor haar dus niet in. “Dat vind ik natuurlijk wel jammer”, licht ze toe, “maar ik heb wel het gevoel dat ik erbij hoor. Ik zit dan misschien aan de zijlijn, maar zo voelt dat niet. Ik voel me bij elke actie eigenlijk gewoon onderdeel van het geheel. En dat is ook wat waard.”
Over Shymo’s oneindige positiviteit kun je alleen maar ongelofelijke bewondering uitspreken. Nou ja, je kunt er ook nog ontzettend jaloers op zijn, of je er ontzettend over verbazen. “Ik heb echt nog nooit zo’n persoonlijkheid als die van Shymo leren kennen”, zegt Margreet. Ze is een van de deelnemers en tevens schoonmoeder van Shymo. “Dat besef ik me niet pas sinds ze ziek is hoor, ben je gek. Ik ken Shymo al veel langer dan dat, ze woont namelijk maar een meter of 50 bij me vandaan. Die geweldige persoonlijkheid had ze ver voor de kanker kwam aankloppen al”, zegt Margreet. Als moeder van Siem, Shymo’s vriendje dus, is ze dankbaar zo dicht aan Shymo’s zijde te kunnen en mogen staan. “Hoe zij en Siem alles aanpakken is echt bewonderingswaardig om te zien, maar ik ben ontzettend blij dat ik zelf ook mijn steentje bij kan dragen. De families houden zich wat betreft de stichting vooral op de achtergrond, we regelen met het team veel achter de schermen. Maar eigenlijk proberen we vooral buiten de stichting om alles te doen wat we kunnen, al is dat soms alleen maar even de teckel uitlaten als Shymo met haar hele gezin in het ziekenhuis zit.”
Shymo’s situatie is helaas op dit moment nog niet zo positief als zijzelf. “Wat ik als moeder en schoonmoeder het lastigst vind om te zien, is dat Siem en Shymo zo ontzettend snel volwassen worden op deze manier. Er zijn zo veel momenten dat ik denk: jongens, jullie doen het zo geweldig met zijn tweetjes, maar jullie horen nu gewoon op een festival te zijn. Tegelijkertijd zie ik dat ze samen wel ontzettend gelukkig zijn en op hun eigen manier een festival van het leven maken. Alleen in een ander hoesje gestoken, bijvoorbeeld in de vorm van een koffietje bij Aloha, of een glas limonade op het balkon.”
De zondagmiddag is in ieder geval geslaagd te noemen, zowel voor Shymo als de mensen om haar heen. “Het is nu echt wachten op reactie uit Amerika”, legt Shymo uit. “Voor iedereen eigenlijk, zodra we groen licht van hun krijgen kan ik erheen. Ik ga dan maandelijks op en neer naar Washington, waar ik telkens vier pillen krijg. Voor elke week eentje.” Na afloop van de bootcamp wachtte er nog een ontroerende verrassing op alle deelnemers. Jolanda van der Meulen maakte samen met haar kinderen van strijkkralen van 3960 kralen, 72 ringetjes en 72 boeddhahangertjes de eerste originele MOdailles. Shymo nam de eerste in ontvangst, de winnares van de dag, of eigenlijk van het jaar. Want Shymo, wat ben je ongelofelijk daadkrachtig, inspirerend, mooi en ontzettend sterk. Als jouw mentale kracht omgezet kon worden in fysieke kracht, had je volgend jaar waarschijnlijk meegedaan aan het wereldkampioenschap boksen. Volgens mij weten we het allemaal zeker: die kanker zal jouw ijzersterke persoonlijkheid nooit verslaan.
Door Fleur Grandiek
