Een bedankje van Ilonka aan het ziekenhuis

De meest gestelde vraag aan ons gezin is inmiddels: “Hoe gaat het nu met Shymo?” Ja, het gaat; we kabbelen rustig door. Als je vierentwintig uur per dag met Shymo samen bent zie je niet zo snel dat het langzaam achteruit gaat. Het huis is inmiddels op veel fronten aangepast om het zo comfortabel mogelijk te maken voor Shymo.

Twee weken geleden zat ze nog op de fiets bij de SMC met haar fysiotherapeut. Een dag later had ze veel pijn en de dag erna ging ze naar het ziekenhuis en kwamen we thuis met aangepaste pijnmedicatie. De volgende dag gingen we plankgas naar het ziekenhuis, omdat Shymo ondragelijke pijn had.

Ze werd direct opgenomen in het Prinses Maxima Centrum in Utrecht. Pijn, koorts; elke dag werd de medicatie omhoog bijgesteld. Vierentwintig uur per dag bleef ik bij haar. Daar sta je dan naast het bed: hand vasthouden, slokje drinken geven, pfff. Ik voelde me machteloos, hulpeloos en radeloos.

De kinderen in het Prinses Maxima Centrum zijn absoluut kanjers. En het personeel; dat zijn stuk voor stuk toppers. Of het nu om een arts, verpleegkundige, schoonmaakster, therapeut of mensen van de kanjerkar gaat. Ze toonden allemaal zorg, warmte, begrip, liefde, geduld, waren heel persoonlijk en tegelijkertijd bijzonder professioneel. Knap dat je als ziekenhuis zoveel toppers bij elkaar krijgt.

Shymo is nu na een week weer thuis en ik doe mijn best om de kanjerkar te evenaren. Dankjulliewel toppers van het Prinses Maxima Centrum.

Ilonka
trotse mama van Shymo

Tags: