Mo vroeg mij om een stukje te schrijven over hoe ik me voel en hoe ik de afgelopen periode heb ervaren. Ik probeer zo eerlijk mogelijk naar mezelf te kijken, zodat jullie mijn ervaring als beste vriendinnetje ook zien.
Ik ben Mirte en ik ken Mo al sinds groep drie. We stapten de klas binnen, keken elkaar aan en ik wist het meteen: dit is mijn BFF. Sinds die dag zijn we altijd samen geweest. In het eerste jaar van de middelbare school werden we van elkaar gescheiden. Tot het tweede jaar; toen kwam ze gelukkig weer bij mij op school. In de vierde klas van de havo zaten we eindelijk weer samen in de klas. En dat was (helaas) te merken aan Mo haar cijfers… Ze moest een jaar overdoen en ik ging door naar de vijfde klas. Dit was het jaar dat Mo merkte dat ze ziek was.
Dus mijn beste vriendinnetje is ziek. Heel erg ziek. Dat is nu al ruim twee jaar aan de gang. Eerst was het voor mij unreal. Ik bedoel; kun jij je voorstellen dat je beste vriendin kanker heeft? lk moet eerlijk zeggen dat ik het nog steeds niet helemaal besef. Vooral de afgelopen tijd is een heftige periode geweest. Ze werd een paar weken geleden in het ziekenhuis opgenomen omdat ze zoveel pijn had. Maar wat de pijn veroorzaakt weten ze niet. En wat er nu gebeurt of wat de doktoren kunnen doen, weten ze eigenlijk ook niet.
Maar wat vind ik daar nou van?
Moeilijk. Maar ik ben heel nuchter en besef vaak niet wat er allemaal gebeurt rondom Mo. Of ik het me gewoon niet wil beseffen of dat het me echt niet lukt; ik zou het eerlijk gezegd niet weten. Misschien komt dat wel omdat Mo zelf altijd zo nuchter is. Zo was ze trouwens al voor dit allemaal gebeurde.
Mijn manier van verwerken is eigenlijk heel stom. Ik doe het namelijk niet. Ik ga gewoon verder totdat ik bijvoorbeeld m’n mascara verpest en daar heel hard om moet huilen. Natuurlijk niet om de mascara (want who cares?), maar omdat er dan toch iets dwars zit. Ik kan het ook wel eens merken aan m’n lichaam. Ik word niet lekker, misselijk of gewoon heel erg moe. Het kost mij dan zo veel energie, dat opkroppen, dat de rest het dan niet meer goed doet. Zoals ik al zei: heel stom en zeker geen goed voorbeeld. Maar ja, dit is dus hoe ik dat doe.
Toch geloof ik erin dat ze beter wordt en dat we dit gaan redden met z’n allen. Ik wil bij deze Siem bedanken voor alle steun die hij Mo (en mij trouwens ook) geeft. Ik ben zo blij dat hij er is. Ook ben ik zoooooo blij met alle inzet van iedereen. Bizar en echt hartverwarmend!
Ik hou van jou Mo. We gaan ervoor, samen.
Liefs,
Mirt
5 reacties
Powerladies❤️
Zo lief mirt!
Heel mooi Mirt!
Lieve meiden ❤️
Tranen in mijn ogen Mirte , je hebt het goed verwoord en je gevoel gevolgd ! Voor Mo fijn om jou als vriendin te hebben . Volgende week kun je haar weer een dikke knuffel geven ! Van mij krijgen jullie hem nu al ! ????