Voordat Mo werd opgenomen in het ziekenhuis een paar weken geleden, haalde ik haar elke maandag op om naar de fysio te gaan. De fysio is voor Mo erg belangrijk. Het is een moment om lekker te sporten en haar spieren warm te houden. Ik vraag vaak of ze er weer zin in heeft en het antwoord is altijd “JA!”. Niet iedereen zal zo veel zin hebben om keihard te sporten, maar Mo vindt het echt heel erg leuk om te doen. Bovendien maken we het samen natuurlijk een stuk leuker en gezelliger.
Meestal zitten we om 9:10 uur al in de auto en rijden we naar SMC Fitness in Zaandam. We worden altijd warm onthaald, want iedereen die daar loopt kent Mo ondertussen al. Mo begint altijd met fietsen. Omdat Mo haar benen zelf niet kan gebruiken houdt haar therapeut bij het fietsen haar voet vast, zodat deze in de trapper blijft en Mo de fietsbeweging kan maken. Mo vertelde me dat ze graag fietste voordat ze in een rolstoel terecht kwam, dus dit is een manier om dat gevoel toch elke keer weer een beetje te ervaren.
Shymo heeft een mega lieve fysiotherapeute. We hadden geen betere hulp voor Shymo kunnen wensen. Ze doet er elke keer alles aan om het voor Mo zo comfortabel mogelijk te maken en ze helpt enorm goed. Er staat nu zelfs een grote donatiepot voor Help Mo Nu! op de bar van SMC Fitness!
Soms gaat Mo na het fietsen haar armspieren trainen op één van de apparaten of gaat ze meteen door naar een behandelkamer. In de behandelkamer begint Mo altijd met rekoefeningen voor haar benen. Daarna is het tijd om te zweten. Soms traint ze haar armspieren en soms haar buikspieren. De oefeningen die Mo doet zijn stuk voor stuk enorm zwaar. Ik heb nog nooit iemand zo hard zien trainen!
Als de fysiotherapeute de behandelkamer verlaat moeten Mo en ik vaak samenwerken om oefeningen te doen. Zo doen we een oefening waarbij Mo op de bank zit, ik mijn handen om en om uitsteek en Mo deze moet aantikken terwijl ze rechtop blijft zitten. Het klinkt misschien als een simpele oefening, maar voor Mo is dit een heel zware omdat het lastig voor haar is om haar rug recht te houden en zo te blijven zitten. Deze oefening is wel altijd leuk om samen te doen, omdat ik haar dan echt kan aanmoedigen en ik Mo’s winnaarsmentaliteit van dichtbij kan zien; ze wil het zó graag volhouden. Uiteraard gaat deze oefening niet altijd even soepel, maar dat ligt zeker niet aan Mo. Vaak komt het namelijk doordat ik iets zeg of doe waar Mo om moet lachen en dan zakt ze in elkaar. Hier moeten we met z’n tweeën dan altijd stiekem toch wel erg om lachen.
Als het trainen erop zit, gaan we meestal iets leuks doen. Lekker lunchen op het strand, een Mcflurry halen bij de McDonald’s of een broodje bij Boer Geert. Onze vaste maandag is altijd een heel gezellige dag waarop we lekker kunnen bijkletsen en kunnen lachen met z’n tweeën. Ik vind het niet alleen mega gezellig om mee te gaan, maar ik vind het ook vooral fijn om Mo te helpen. Ik kan haar niet beter maken, maar wat ik wel kan doen is er voor haar zijn als vriendin en haar steunen bij bijvoorbeeld de fysio.
Lieve Mo, ik hoop dat je je snel weer beter voelt zodat we weer samen bij de fysio te vinden zijn en zodat we weer al die gezellige uitjes kunnen doen. Ik hou van jou.
Dikke kus,
Evi
3 reacties
Wat fantastisch om zo’n lieve en trouwe vriendin als Evi te hebben! Ik ken je niet Evi, maar ik krijg er een traan van in m’n ogen dat je zo’n grote steun en vriendin bent en elke week dus weer trouw klaar staat. Ik vind dat bijzonder!
Evi
Wat ben je toch een mooi mens, ook voor jou een zware tijd. Trots op je mop X
Jessica
Een Top vriendin…!!